این روزها بخش کشاورزی دارای وضعیت خوبی نیست، شیوع تغییر کاربری اراضی زراعی به فعالیتهای غیر تولیدی، کاهش میزان تولید در واحد سطح، افت بهره وری، عدم مدرنیزه کردن روند تولید، عدم وجود نقدینگی، کاهش سرمایه گذاری، نبود سیستم بازاریابی، عدم به کارگیری فارغ التحصیلان رشته های کشاورزی و در نتیجه نبود نوآوری در مزارع، بالا بودن هزینه های تولید، کاهش انگیزه جوانان روستایی برای فعالیت در سرزمین اجدادی خود و صدها مشکل دیگر موجب شده اند تا بخش کشاورزی آن طور باید در اقتصاد کشور رشد نداشته باشد و بر لزوم توجه به بخش کشاورزی افزوده است.
از آنجایی که بخش کشاورزی مهمترین تامین کننده مواد غذایی، یعنی مهمترین نیاز بشر محسوب می‌گردد، بنابراین توجه به این امر و اختصاص سازمانی به عنوان جهادکشاورزی و همچنین انتخاب روز جهاد کشاورزی برای تجلیل از زحمتکشان در این عرصه و بررسی راهکارهای تازه به منظور ارتقاء کیفیت و کمیت در محصولات کشاورزی در حین حفاظت از زمین، امری ضروری است.از طرف دیگر بسیاری از کارشناسان اعتقاد دارند پیشرفت بخش کشاورزی می‌تواند به شکل موثری به رونق اقتصادی منجر شده و محصولات با کیفیت که نیاز روز مردم جهان است تبدیل به جایگزین خوبی برای صادرات نفت باشد.
هدف از تاسیس جهاد کشاورزی این بوده است رفع محرومیت از روستاهایی که از ساده ترین امکانات رفاهی نیر محروم بودند.حرکت به سوی استقلال و خودکفائی کشور با تلاش درجهت بهبود وضع اقتصادی و اجتماعی روستا ها و مناطق عشایر نشین از طریق توسعه کشاورزی دامداری صنایع روستایی و … می باشد. ایجاد زمینه لازمه جهت رشد شخصیت والای آنسانی روستائیان از طرق مشارکت و نظارت آنان در فعالیتهای روستائی می باشد.
علوم کشاورزی و منابع طبیعی یکی از مهمترین ارکان علوم در توسعه علمی و توسعه پایدار کشور است. زیرا امنیت غذایی و حفاظت محیط زیست که رکن اساسی دوام و بقای یک کشور است وابسته به آن است در صورتی که زمینه مساعد بوده و سازماندهی مناسب باشد.
برای موفقیت در توسعه کشاورزی پایدار کافی است که برنامه توسعه همه سو نگر تدوین شود آموزش و پژوهش برمبنای برنامه توسعه اعمال شود و نتایج آموزش و پژوهش به تولید کنندگان منتقل شود از این نظر طرح های انجام شده در گروه علوم کشاورزی به ویژه طرح های «ارزیابی سطح علمی رشته های کشاورزی و منابع طبیعی» بررسی کمی و کیفی کتاب های علوم کشاورزی و فرهنگ واژه ها به توسعه علمی کشور کمک کرده است.
برای ارتقای علمی این رشته لا زم است که افزون برداشتن برنامه جامع توسعه نوعی تعامل و هماهنگی بین سیاست گذاران، برنامه ریزان، محققین، مدرسین، مروجین، دستگاه های اجرایی، تولید کننده و مصرف کننده برقرار باشند تا بتوان نتایج آموزش و پژوهش مناسب را از راه ترویج در عمل پیاده نمود که البته انجام چنین امری مستلزم زمینه سازی فرهنگی اجتماعی مناسبی می باشد و همچنین لا زم است که وزارت علوم به مسئله کیفیت علمی رشته های علوم کشاورزی و منابع طبیعی توجه بیشتری بکند و دولت هم امکانات فعالیت های کشاورزی را برای دانشآموختگان کشاورزی فراهم کند که به تولیدات محصولا ت کشاوزی کشور کمک می کند.
