یادداشت وارده
ردپای موسی در اهواز
این روزها بحث داغ محافل رسانه ای و اجتماعی موضوع عملکرد شورای شهر اهواز و نماد آن یعنی شهردار اصفهانی اهواز است .در این ماجرا سه دیدگاه و ذینفع وجود دارد: حامیان شورا و شهردار، مخالفان و شهروندان اهوازی
حامیان شورا و شهردار پارامتر زمان را برجسته می کنند و اعتقاد دارند که با زمان دادن به شهردار می توان به انجام کارهای بزرگ و گره گشایی از مشکلات شهری امیدوار بود و در همین راستا دست شهردار را برای اقداماتش باز گذاشته اند تا جاییکه وی بسیاری از مناصب کلیدی مدیریت شهری را به اصفهانی های مورد اعتماد خود واگذار کرده است. شهردار به این اکتفا نکرد و حتی براساس شنیده ها تصمیم دارد پای پیمانکاران اصفهانی را به اهواز بازکند که همین موضوع موجب اختلال چندین روزه خدمات شهری در سطح شهر اهواز شد که انعکاس بین المللی هم پیدا کرد و موجب آسیب به اعتماد عمومی شهروندان نسبت به شهرداری گردید.
نگاه شهردار به پروژه های عمرانی شهری هم جالب توجه است و حکم تعطیلی یکباره همه پروژه ها با سئوالات و انتقادات جدی فعالان حوزه مدیریت شهری مواجه شد.
شش ماه زمان خوبی برای اثرگذاری و نشان دادن بارقه هایی از امید در سطح شهر به شمار می‌رود تا ناظران و کارشناسان بتوانند قضاوت و شناختی از ایده ها و ظرفیت های شهردار کسب کنند ، اما بجز برخوردهای پوپولیستی و منفعلانه با موضوعات و چالش های شهری و مصاحبه های آتشین و عاطفی بازخوردی از رضا امینی به چشم نخورد.
مخالفان شهردار اما اعتقاد دارند که پشت پرده انتصاب شهردار اهواز جریانات سیاسی نقش پررنگی دارند و یک محفل ورای اراده شورا، تصمیمات را به شورای شهر دیکته می کنند و این انتخاب بیشتر برای برون رفت از مشکلات و تبعات احتمالی منصوب کردن شهرداربومی است که شاید باعث چندپارگی در میان اعضای شورا در آینده نزدیک می شد . مخالفان شهردار مدعی هستند که عمل مناسبی از شهردار و شورای شهر مشاهده نشده و بسیاری از نیروهای متخصص و قدیمی شهرداری به حاشیه رانده شده اند و توانایی و ظرفیت های ایشان در حوزه های مختلف استفاده بهینه نمی شود. همین امر موجب ایجاد بک اپوزیسیون داخلی در شهرداری اهواز شده است.
اما ضلع سوم شهروندان اهوازی هستند که با موجی از مشکلات در حوزه شهرداری مواجه هستند که از آن جمله می توان به مشکلات در حوزه خدمات شهری و جمع آوری زباله ها، مشکلات در حوزه فضای سبز (به گونه ای که در آستانه سال نو شهر بسیار بی روح و بدون برنامه است) ، معضلات ناشی از سگ های ولگرد و بلاصاحب ، مشکلات دفع آبهای سطحی و همچنین بی برنامگی در مورد پروژه های عمرانی شهری اشاره کرد .
مردم در آستانه سفر کاروان راهیان نور و مسافران نوروزی هیچ نشانی از تغییر و نشاط را در سطح شهر نمی بینند و امیدهای آنها روز به روز کمرنگ تر میشود.
آیا اهواز بازهم نیازمند مدیران با برنامه و جسور بومی است یا باید به انتظار نشست و دستپخت افراد بیرون از شورای شهر و داخل شورای شهر را آینده به قضاوت نشست؟
از سوی دیگر کارگران شهرداری هم نگرانی هایی در مورد تأمین منابع مالی برای پرداخت حقوق های خود را دارند.به طوریکه سال ۹۸ و ۹۹ شهرداری اهواز اولین دستگاه اجرایی کشور بود که در ابتدای بهمن ما عیدی پرسنل خود را پرداخت کرد و حقوق اسفندماه نیز در دهه اول اسفند پرداخت شد حالا یک هفته از اسفند میگذرد و هنوز حقوق بهمن ماه پرداخت نشده، عیدی و حقوق اسفند جای خود! عملگریان جای خود را به حرافان داده اند
