مردم داری موثرترین عنصر مدیریتی

بقلم رضا – بختیاری کیان

مردم داری مسئولین یکی از اساسی ترین اصول و بدیهی ترین مؤلفه حیات تمدنی‌است. مسئولین در حقیقت خدمتگزاران مردم اند به معنای اَتَمّ کلمه. بر همین اساس وظیفه اصلی مسئولین خدمتگزاری به مردم با در نظر گرفتن رضایت ذات اقدس احدیّت است و لاغیر.
در همین ابتدا باید راه مردم داری را از پوپولیسم جدا دانست. ما در این گفتار از “مردم داری” سخن می گوییم که شیوه بزرگان و ستارگان فروزان تاریخ است نه پوپولیسم و فریبِ توده ها که از مشخصه های اجرامی ست که پس از ورود شان به جَو تاریخ بشر مدّت کوتاهی از آنها شعله ای سرد ساطع شد و پس از آن مانند دوره پیش از آمدنشان به محاق فراموشی رفتند.
اینکه پس از گذشت چهاردهه از آغازین روز طلوع خورشید انقلاب اسلامی در میهن عزیزمان، بارها شاهد برگزاری انتخابات های گوناگون در این سرزمین بوده ایم، نشانگر گرایشات عمیق ایرانیان به خردورزی و انتخاب مسئولین بر اساس شایستگی هایِ موردِ نیازِ تمدنی است.
در بررسی آسیب شناسی رفتارهای مدیریتی اعم از مدیریت های انتصابی یا انتخابی، تمامیّت خواهی جناحی و گروهی مسئولین می تواند یکی از آسیب های اساسی مدیریتی، بلکه اساسی ترین آنها باشد.
باید دانست و یقین داشت هنگام سخن از مردم، مُراد همه مردم اند در حقیقت کلمه؛ نه صرفا احزاب و گروه‌های ذی نفع نسبت به مسئولین.
با دانستن لزوم بهره وری از همه ظرفیت های متعهد و موجود، در “گفتمان تحولی امید آفرین” با محوریت عدالت اجتماعی-ایجاد فرصت های برابر، برای همه شهروندان جامعه، به دور از تبیعض و عمل به آن، می توان نور امید را در دل های یک یک اعضاء جامعه به تابش در آورد و مانع از ایجاد حس بی ثمری در لایه های اجتماعی مدنی گردید.
مردم داری موثرترین عنصر مدیریتی در تمام دستگاه‌ها، نهادها و مجموعه هاست و نباید با رفتارهای سطحی نگرانه در این موضوع مانند اکتفا به صدور پیام های تبریک و تسلیت و شرکت در مراسمات عمومی بسنده نمود.
مردم داری را می توان محوریت مسئولین در عرصه اجتماعی و ممانعت از پراکنده شدن مردم از حول آنان تعریف کرد. پراکنده شدتی که بخاطر ایجاد حس سرخوردگی و ایجاد فضای ناامیدی در لایه های اجتماعی جامعه نسبت به مسئولین رخ می نماید. باید دانست این سرخوردگی و ناامیدی از مسئولان دلایل و عوامل مختلفی داشته که یکی از آنها عدم انجام وعده ها و قول های مسئولین است. به درستی که قول ندادن پسندیده تر از قول دادن و عمل نکردن به وعده ها ست. زیرا به عکس قول دادن و عدم اهتمام به انجام آن که فریب جامعه است؛ پرهیز از بیان وعده ها و قول های سیاست زده، شاخه ای از صداقت محسوب می شود.
یکی دیگر از عوامل آسیب زا در مردم داری، وجود معیارهای دوگانه مدیریتی است. مسئولین دارای استانداردهای دوگانه در سیستم مدیریتی خود، در حقیقت با ایجاد حس سرخوردگی در طبقات اجتماعی، موجب ایجاد یأس در سطوح جامعه و پراکندن مردم از حول خود می گردند.
بی تردید مسئولین می توانند با بهره گیری از خرد جمعی و مشورت دلسوزان آگاه، و با کسب رضایت پروردگار، مردم را به آینده ای روشن تر امیدوار نموده، در رساندن پرچم این انقلاب به دستان مبارک حضرت ولیعصر(عج) گام های مهمی بردارند.